استنت VICI در کتیا مدلسازی شده و در نرم افزار آباکوس تحت بارگذاری قرار گرفته شده
استنت کرونری یک لوله فلزی بسیار نازک و مشبک است که با استفاده از فناوری لیزر ساخته میشود و برای باز نگهداشتن عروق قلبی استفاده میگردد. این وسیله روی یک بالون فشرده میشود، از محل تنگی عبور داده شده و سپس با باد شدن بالون، باز میشود و به دیواره رگ میچسبد تا از انسداد دوباره جلوگیری کند. اندازههای مختلفی از استنت وجود دارد و ممکن است بسته به شدت تنگی، از چند استنت در یک بیمار استفاده شود. پیش از ابداع استنت، درمان تنگیها تنها با بالون انجام میشد که گاهی باعث پارگی رگ و لخته خون میگردید، به همین دلیل استنتها راهحل مؤثرتری ارائه کردند.
با این حال، استنتها نیز بیخطر نیستند. چون فلز استنت به عنوان یک جسم خارجی در تماس مستقیم با خون است، ممکن است باعث تشکیل لخته و حمله قلبی شود. برای پیشگیری از این خطر، بیماران باید پس از جایگذاری استنت، تا زمانی که سلولهای بدن سطح داخلی آن را پوشش دهند، از دو داروی ضدپلاکت مانند آسپیرین و کلوپیدوگرل استفاده کنند. در استنتهای فلزی ساده (BMS)، این فرایند حدود یک ماه طول میکشد و دوره مصرف داروها نیز به همان میزان ادامه دارد.
مشکل دیگر استنتهای فلزی این است که اگرچه رشد سلولی مانع از لخته میشود، ولی میتواند موجب تجمع چربی و انسداد مجدد عروق گردد. طبق مطالعات، حدود ۳۰ درصد بیماران دارای این نوع استنت، ظرف یک سال دچار تنگی مجدد میشوند. برای رفع این مشکل، استنتهای دارویی (Drug Eluting Stents) طراحی شدند که با آزادسازی تدریجی داروهای مهارکننده رشد سلولی، از انسداد مجدد جلوگیری میکنند.
در استنتهای دارویی، یک لایه پلیمری حاوی دارو روی فلز کشیده میشود تا رشد سلولها را برای ماهها سرکوب کند. این کار باعث کاهش چشمگیر احتمال تنگی مجدد به زیر ۵ درصد در سال میشود. با این حال، چون سطح داخلی این استنتها دیرتر پوشیده میشود، لازم است بیماران برای مدت طولانیتری (بین ۶ ماه تا چند سال) از داروی دوم ضدپلاکت در کنار آسپیرین استفاده کنند. امروزه به دلیل مزایای این نوع استنت، در اکثر موارد از استنتهای دارویی استفاده میشود و مصرف داروهای ضدپلاکت باید مطابق نظر پزشک ادامه یابد.